1- Behredeedar mushtaq hai har nazar-2,
Dono Alam ke sarkar aa jayiye.
2-Akhri wakt hai aur pichla peher-2
Dono Alam ke sardaar ajayiye.
3- ^Sidratul Muntaha Arsh Babe-e Iram-2, har jagah pad chuka hai nishane qadam,
Ab to ik bar apne, Ghulamo ke ghar-2, dono alam ke sarkar aa jayiye.
4- -Jalwagar Samne paikare noor ho,-2 Munkiro ka bhi Sarkar shak door ho.
Kar ke tabdeel ek din libase bashar,-2 dono alam ke sarkaar aa jayiye.
5- -aaj mehshar me mehbub ki dhoom hai-2, shane izzo karam sabko malum bai.
Yun lutate hue rahmato ke guhar-3
Dono alam ke sarkar aa jayiye.
6- Akhri waqt hai ek bimar ka-3 dil machalne laga shauke didar ka.
Bujh na jaye kahi ye chiraghe sahar-2
Dono alam ke sarkar aa jayiye.
7- Shaame ghurbat hai aur shehre khamosh hai-2 ek Sajid akela kafan posh hai,
Khauf ki hai ghadi waqt hai pur khatar-2 dono alam ke sarkar aa jayiye.
Humans, long a self-seeking breed,
Oft concoct love foreseeing need.
With tender grass lush green
Does a butcher fatten
His sheep in his own selfish greed.
___________________
Translation |37.01.2025|
Poet’s note: Sanskrit has thousands of verses of wisdom called Subhashhitam. This verse says that man by nature is a self-seeking breed. Keeping in mind a selfish motive, a butcher concocts false love and fattens his sheep with tender grass. But it is only to fetch better price in the market, not for any altruistic love. The transliteration of the Sanskrit verse follows (sandhi duly separated):
Kaarya-apekshee janah praayah,
preetim aavishkaroti alam |
Lobha-arthee shaundikah shashpaih,
mesham pushnaati peshalaih ||204||
What sold was for millions as art so grand,
Was bought for a few cents at a fruit stand--
A fancy mall nor mart,
Nor place of art apart,
Nor was banana taped with swanky band.
But a joke so cruel
In art’s name was this all,
Or call it a crime of a dollar land.
______________________
Happenings |02.12.2024| art, irony, humour
Poet’s note: The banana that was sold for millions as an art piece was purchased at a fruit stand outside Sotheby’s auction house for 35 cents apiece, or 4 for one dollar (purchased for $ 5.2 million by a crypto currency entrepreneur-- who else?). How absurd can things go in this so-called world of art gone crazy for money? The banana seller, one called Shah Alam from Bangladesh, literally cried after knowing this. Yes, a joke it was this all, a cruel one for the poor banana vendor. Artist Cattelan pontificates, ‘Art, by its nature, does not solve problems-- if it did, it would be politics’. Indeed, the banana vendor was stunned and left still poor. See ‘Art going bananas’.
Na shaad na baad na azmey aleshaan
Na akhovat na hamdardi Pakistan ka nizaam
Har ja har so badmashon ka istaqbaal
Thano kacheriyon adalton me chalta hai maal
Ye afsoos ka maqaam kahan hai saya zuljalaal?
Note. Na Zindagi shama ki sorat na naiki ki tamana
Jahalat Kay andheray mein har fard yahan Alam chana.
Lesson. Pakistan is not a welfare state and the weak
Have no access to justice. We are living in an unequal
Society where the rule of law no longer covers the poor.
A-s
L-ife
A-nd
M-ind
S-imply
A-ccess
Y-our
E-arnest
D-esire
Top ic: Poet (Alam Sayed)
Form: Vertical Monocrostic
Isang lingong pahirap
Isang lingong puro hirap
Isang lingong puro puyat
Isang lingong ayaw paawat
Yan yung lingong ang bigat
Animo Hindi mo alam kung sapat.
Yung pag hihirap mo sa bawat
Sandaling ikaw ay nakatapat
Sa kwadernong puno ng kaalaman.
Isusulat lahat ng nalalaman
Upang maka sabay sa iilan
Na tinuturo na aming dapat malaman.
Ganyan ang aming buhay sa loob,
Ng unibersidad na sa Amin ay nakapaloob.
Aagos ang luha ng todo,
Dahil ikaw, ako at tayo ay mag tatapos sa marso
Nazron se Tumne jo kaha humne bhi phir suna,
Ye nasha jo charha pehly tu na tha.
Uthayein jo nazarein tum ne dekha bhi phir hum ne,
Nighaon ka ye jo asar hua pehly tu na tha.
Khushbuyein jo mehkin dharkanein bhi phir behkin ,
Ye beqarari ka alam pehly tu na tha.
Saweiron mein lachargi Neendon mein awaargi,
Saza mein bhi maza pehly tu na tha.
Umaga, nakikita kang naglalakad,
Ang kanan mong kamay ay may tangan pang bag.
Ang kaliwang kamay mo'y libro ang hawak
Ngunit sa daan kilalaka ng lahat.
Ika'y guro; Sagisag ng kasipagan!
Ang tangan mo lagi, kung 'di nila alam,
Ay ang susi mong kung tawagi'y lesson plan.
Sa aga ng pasok mo, Ika'y huwaran!
Tanghali, akala nila ika'y hibang;
Hapo at gutom na ngunit nangangaral.
Ang totoo, nagreremedial class ka Ma'am!
Sino ka ba? Ika'y dakila't marangal!
Hapon, ika'y 'di man pansin ng lipunan,
Subalit kapiling mo'y mga upuan;
Habang ang pluma mo'y pinagsasalitang
"Bukas, bata ito ang matututunan!".
ako ang una mong minahal
di mo nga lang napanindigan
di ako ang iyong pinakasalan
dahil sa iba ka bumigay
minahal kita ng lubusan
pagkababae mo'y iginalang
inunawa ka't pinakaingatan
ngunit sa iyo pala iyo'y kulang
balewala sayo ang aking pagpupursige
na alayan ka ng magandang buhay sa huli
hinanap mo ika mo ang iyong sarili
dahilan mo'y sadyang makasarili
hindi ko alam na nakikipagtipan kana
ginawa mo akong sanggago't sangtanga
ngunit inunawa pa rin kita
masakit man ika'y binigyang-laya
wala kana ngayon
nalimot ko na ang kahapon
maaaring bukas, wala na rin ako
ngunit naging bahagi ka pa rin
ng masalimuot na kasaysayan ko. . .
Andhere Nagri kis rooh pazeeri ka Alam ko Obharti Rahi
Aanchal ma kia kia Darakhshan paida na hue
Hawass ki deedni Sarapa Dil o Damaag the
Nigahh Simutt kar reh gae Hussna Azadi ka Zumra ma
LDR siya kung tawagin
Kalokohan lang para sa akin
Sapagkat ang ganitong klase ng relasyon
Sakit at pighati lang ang pabaon
Minsan ko na naranasan ang magsugal
Sa sitwasyon na alam kong hindi magtatagal
Nasayang lang ang ginugol na oras
At ang pagmamahal na parang wala ng bukas
Kelanman hindi sapat ang internet at telepono
Dahil sa ang mundo ngayon ay puno ng tukso
Ang daming pangako na sadyang napapako
Mula sa isang taong malayo
Ayoko na ilagay ang sarili ko
Sa isang tao na hindi ako sigurado
Ang dagat ay isang napakalaking pagitan
At napakahirap kung langit lang ang kapwa namin titignan
OO takot na akong masaktan muli
Ako lang din ang iiyak sa bandang huli
Takot na rin akong umasa
Baka pagising ko mawalan na ako ng pag-asa
LDR ay isang napakalaking hamon
Hangga’t maaga pa sa limot na ito ibaon
Hihintayin na lang ang tamang pagkakataon
Na magmahal sa iisang lugar sa itinakdang panahon
Bakit hindi ko maiwasang umagos aking mga luha
Sa tuwing ako’y iyong binabalewala,
Nalulungkot at nalulumbay buo kong pagkatao
Sa mapait at matabang na sa aki’y pagtrato.
Naluluha at nasasaktan ako sa iyong mga banat
Pagkat mas lalo mo lamang nilalayo ang loob sa lahat,
Ngunit kahit gaano pa ka tulis ang iyong mga salita
Matitiis hindi pagkat ikaw ay namumukod tangi.
Alam mo bang nilalanghap ko bawat samahan natin
Tuwing tayo’y masaya, nagtatawanan at nagkukulitan,
Kaysarap ngang balikan parang nakakawala ng hapdi
Napakagaan sa pakiramdam at lumbay ay napawi.
Alam mo namimis ko ang tunay na ikaw
Hindi ko na kase iyon sa’yo natatanaw,
Noong ngiti mo’y napalitan na nang ngiwi
At ngayo’y halos wala na talagang mahawi.
Kailan ba tayo magkakasundo?
Hanggang kailan magdurugo aking puso?
Na ikaw ay tiisin at laging intindihin.
Kailan mo kaya mauunawaan itong damdamin?
Sana lang alam mo ang laman nitong puso
Sana alam mo ang bawat sugat at kirot nito,
Nang ang paghilom naman ang mamumuo
At liwanang sa isip at puso’y makakamtan ko.
Kailangan kong lumisan sandali sa init mo
Paalam ng panandalian sa ngayon
Alam nating darating ito
Salamat sa kahapong pinagsaluhan
Iiwan kita na may pag irog sa kaluluwa
Magbabadya ang kinabukasan na di natin alam kung ano meron
Susulong sa pagbabago ng mundo ang ating mga nararamdaman
Iibig muli at siyang aakap sa iba
Iuukit ko sa akin laman ang alala ng iyong alindog
At ilalagay ng habang buhay ang imahen ng iyong ngiti sa aking isip
Aalis panandalian
Lilisanin muna ang noon
Magbabalik ako at sasamahan ka
Punasan ang luha mo’t subukang ngumiti
Ikaw ang tala. Ang tala ko.
makulit.paulit-ulit lang
ang pag-ibig ko sa’yo.
di nasasaktan.di nadadala
pilit nililimot,lalong lumalala
ang pag-alaala:
sa kahapon
sa ngayon,sa bukas.
ginagamot ng sampal,
batok, sabunot
at buntong- hiningang
walang humpay.
ng sigaw na walang nakaririnig,
kundi ang taong di ko na kilalang
kaharap ko sa malabong
salamin.
kagabi,magkasabwat na naman
ang lamig at dilim;
nanunuot sa bawat
himaymay ng malay,
nag-uunahang manumbat.
parang mga
mga paang nag-aagawang
tumakas at
nangahas dumaan
sa mga lansangan,
at pader na nanunuksong
pangalan mo lang ang alam
isulat.
sa sulok
nagsisiksikan ang mga agiw
at sapot.sariling hagod
ng impit na mga daing.
bahaw na ngiti.
ulang pumatak,
natuyo,tumatak.
sa kawalan,sino ang nawala
at nawalan?
paulit-ulit lang.gaya ng dati.
paulit-ulit lang
ang palabas.
hanggang wala nang maramdaman.
gaya noon.
There is nothing to prove
in terms of bravery of the Tauusg.
The Tausug has been proven brave.
What more to prove?
It is our desire to still take the step
of the original cause for independence
To prove our bravery
to shout in any wall in the facebook
will not bring Tausug anywhere.
So Let Us All Save Peace,
Insha Allah it will bring the Tausug somewhere.
Wallahu Alam
Tuesday, 19 March, 2013, 7:44PM
Sandakan Nature City, Sabah
Let Us All Save Peace
Ilyimy. Layag Sug!
Related Poems