Bakit Na Naman

Bakit hindi ko maiwasang umagos aking mga luha Sa tuwing ako’y iyong binabalewala, Nalulungkot at nalulumbay buo kong pagkatao Sa mapait at matabang na sa aki’y pagtrato. Naluluha at nasasaktan ako sa iyong mga banat Pagkat mas lalo mo lamang nilalayo ang loob sa lahat, Ngunit kahit gaano pa ka tulis ang iyong mga salita Matitiis hindi pagkat ikaw ay namumukod tangi. Alam mo bang nilalanghap ko bawat samahan natin Tuwing tayo’y masaya, nagtatawanan at nagkukulitan, Kaysarap ngang balikan parang nakakawala ng hapdi Napakagaan sa pakiramdam at lumbay ay napawi. Alam mo namimis ko ang tunay na ikaw Hindi ko na kase iyon sa’yo natatanaw, Noong ngiti mo’y napalitan na nang ngiwi At ngayo’y halos wala na talagang mahawi. Kailan ba tayo magkakasundo? Hanggang kailan magdurugo aking puso? Na ikaw ay tiisin at laging intindihin. Kailan mo kaya mauunawaan itong damdamin? Sana lang alam mo ang laman nitong puso Sana alam mo ang bawat sugat at kirot nito, Nang ang paghilom naman ang mamumuo At liwanang sa isip at puso’y makakamtan ko.