Wie waak oor ons gans die wakkernag?
Vind sondes.lank vergete
n aanklag eggo in die gewete
Dalk net stank demone
Wat slaaploos toi-toi in talle drome
Watter wekker skrik sy meester kaal
Wyl hy rondtol.in n lakenhel?
Skape, pennies en sy woorde tel
Of plak gebede saam met drome vas
Teen blank plafonne en die linnekas?
En ook skimme wat eens mense was
n vingerskrif op die klagstaat straf
Ander sluimer niksbeduidend
Wereld werk nog steeds misleidend
Introspeksie hou het geen verband
Onwelkom het net ingekom
Soos infeksie in n agtertand
Prokureur teem onbeholpe
'k kort n advokaat
n leuenverklikker wat moet wèèt waarvan hy praat
Opgetof en opgetoga en n omkoopmagistraat
Sinies en insomnies
naghof ronddool in n doodloopstraat
Wie sake uitgooi maar dan skelm uitstel
Weereens more ons beroof van geld en slaap
Forfaldne hav
En gang
fra havet
kom til mig en dråbe forsigtigt
suk:
- Jeg elsker dig lang tid.
Jeg gjorde kun en omfattende gåtur
at se på dig
fordi jeg ikke kunne dø
uden at kigge på dig en gang før,
med min frygt for at miste dig senere.
"Nu møder vi og ser,
vi er ikke så adskilte,
se på den enorme krumning,
Samholdet af alt så perfekt!
Hvad angår mig og dig,
det uimodståelige hav adskiller os
tager os lidt tid væk,
selvom det ikke altid kan afvige os:
vær ikke utålmodig - en kort plads
og vær sikker på at jeg hilser luften,
jorden og havet,
hver dag ved solnedgang
for din elskede årsag, min kærlighed.
Son
Die son by my het reeds gesak
Die duisternis was dik en koud
‘n Kaartjie maak my bene swak
Vir daardie nuwe oponthoud
Maar die kaartjie het alreeds verval
Toe het dit effens lig geword
Die nag was eintlik baie kort
Vir my het ek geweet, jy sal.
Nou’t die son weer opgekom
Haar lewe is die lig wat blom
Ja die son, sak nooit nie weer
As ek maar kon, sou ek dit keer
Mag ek lewe met die Son
Ja, daarso wou ek ewig bly
Al het ek reën oppad gekry
Ek het bly hoop vir net die Son
Ja – Son, ja!
Verdwyn
Gespruit en toe vergete met gewete van papier
Besluit te neem om als te los wat hierso agter bly
Eers drie; toe een; toe twee; toe vier
Die som van toekomsblik vir jou - maar eerder meer vir my
Die aand was koud en hunkring sterk sou waardes my verpas
Uitnodigend - en kort voor lank was jy my warm jas
Maar soos ‘n fondament bly ek die een wat agterbly
Ek doen en werk verwagtend want die vrug het my verly
As steunpilaar vir jare nog, sou ek die las moes dra
Vergete hoe die woeker-nag my meer as dit sou vra
Ons oes is nou die vrugte van die saad van liefdesdaad
Jou jas in my kas wil nie meer pas – ‘n las bly inderdaad
Eers twee, toe vier; toe drie dan een
Jou beurt die anker rol te speel, wyl ek die winter nag alleen
tot in die lente steeds sal wees – al is die kinders ook by my
Groei my enigheid tot bo, waar die Wysheid met sy hulp my lei.
MENSEKIND
UNSUPPORTED CODE Ek is n mensekind
Nie net sommer van die wind
Ek het gevoelens
en baie goeie bedoelings.
Ek voel dikwels nie in beheer
en mense maak my kort – kort seer
Ek is soos ‘n teater:
Mense kom net vir vertonings
en dan sien jy hulle heelwat later
My hart is ‘n uitgedroogde sandkorrel
wat enige tyd kan breek en verkrummel
Ek is soms baie lui
Want ek vra net en kry
My woede is soos die Victoria watervalle
Dit bedaar amper nooit en tref
my naaste soos geweerknalle
Dag tot dag lewe ek
soms voel ek soos ‘n kraan wat lek en lek
My hart en siel behoort aan God
Somtyds wonder ek of God my en ander raaksien?
Ek is net nog ‘n mensekind
wat wonder of ek partykeer rus sal kan vind UNSUPPORTED CODE