Die Lewens Gang
Die Lewens gang
So dwaal ek rond in die lewens gang
vol van verlange en oral teen di mure
hang potrete van herineringe.
Die tyd het geloop sy eie loop
geloop. Hy het ons mee gesleep en
wys gemaak. Tyd het geleer ons
geleer dat ale wonde genees, maar
tyd was ook te kort om vergaane
geliefdes weer te groet.
Soms is ons spyt gewees, soms het
ons net n sug van verligting, tyd sal
ons weer verder vat, Die onbekende
in die lewens lange gang af en oral
sal daar weer nog potrete by kom
van vriende en geliefdes wat in die
niet verdwyn. Maar die herinepringe
sal weer trug kom waneer ons stil
raak en trug blik na tye wat verby is.
Daar loop weer 2rye spore deur my
lewe, soos in die lewens gang van
ons lewe, verskyn daar ook n potrret
van jou op my muur, en ek weet uit
eindelik is jy ook op geteken in my
lewe. My gemoed raak stil want soos
van soveel kere van tevore moet ek
woner sal die potret bly hang, want
hier in die gang van di lewe is daar
onbekende dinge, dinge wat kan
uitwis dit wat eens mooi was. Dinge
wat gedagtes kan sper en gevoelens
kan koud laat, en ek skuif die prent
weer reg want met vetroue en geloof
sal die potret ook bly hang en die
kloue van liefde sal hou en nie laat
gaan.
Want die gang van die lewe is nooit
reguit nie.
Nuwe uit dagings wag. Om elke
draai, maar as ons om ons heen kyk
is ons geliefde daar, om te help te
hou op dit wat reg en eg is.
Want die mense rondom ons sien n
masker n masker wat niemand
behalwe ons geliefdes weet wat
agter aan gaan nie
Copyright © Cornelius Bolton | Year Posted 2014
Post Comments
Poetrysoup is an environment of encouragement and growth so only provide specific positive comments that indicate what you appreciate about the poem. Negative comments will result your account being banned.
Please
Login
to post a comment