Ako Bilang Tao

Matagal na panahong minimithi ni ina, Tinataglay na kabutihan sa aking mata Kailan sa akin ang iba'y makikisama Kung wlang kabutihan akong pinapakita Kahit ang sarili ko'y 'di ko rin nakikilala Sino npa ba ang iba, at ano rin ba sila? Dito sa puso ko sila'y ibang-iba Hindi ko akalain kaibigan ko pala! Hindi ko nakitang sila'y aking karamay Sa lahat ng oras sila'y aking kaagapay At sa bawat araw na sila'y masisilayan Kapanatagan nga ba aking madarama? Sino nga ba ako at bakit naging ganito? Lahat kinalimutan pati Panginoon ko! Wala kahit tawag na sa kanya'y ipinukol at sa aking sarili lahat iniuukol! Dumating ng araw ng 'di ko inaasahan Na aking malalaman taglay na kabutihan Sa lugar na iyon iba't ibang natutunan Nalaman ko rin marami akong kaibigan! Ako bilang tao'y may kakayahan din pala Gawin ang nararapat kahit nagkamali na O, kay buti talaga na sa ati'y naglalang At sa mundong nilikha tayo'y kanyang nilalang At sa bawat araw na patuloy lumilipas Maraming kaalaman sa aki'y nakatatak At 'di na maiwawaksi ng kahit sino pa man! At lahat ng ito ay sadya ng nakalaan!