Sa Pagkalagot Ng Hininga
Sa pagkalagot ng hininga,
Ang katawan ay natutunaw;
Nagbababalik sa pagkalupa,
Sa ilalim ng araw.
Kapag pumanaw ang tao,
Namamatay rin ang kaluluwa;
Ito'y dumidikit sa alabok,
Waring nagpapahinga.
Sa pagyao ng sinoman,
Wala na rin siyang pagkilos;
Ang kaniyang espiritu
Ay bumabalik sa Panginoong Diyos.
Sa pagtigil ng pagtibok
Ng puso ng nagmamahal
Ay wala na ring pag-ibig,
Hirap at pagpapagal.
Ang kamatayan ay pagtulog,
Ito ay itinakda ng Ama;
Walang anomang makapipigil
Sa pagkalagot ng hininga.
Copyright © Bernard F. Asuncion | Year Posted 2019
Post Comments
Poetrysoup is an environment of encouragement and growth so only provide specific positive comments that indicate what you appreciate about the poem.
Please
Login
to post a comment