Jou Wens
Jou wens
Die vraag is ‘n stuk van my moed.
So asof ons dit albei weet.
‘n Druk van een, gee sonne-gloed
Ag, kon ‘n mens dit maar net meet?
Tog besef, my eensaamheid
die soektog na die wedren-uil
van jaloesie en afgunstigheid
wat binne in jou glimlag skuil.
Jou bede heel nogsteeds die tyd
Verlore paradyse weer gevind.
Koue weer kon dit nie keer
Onthou waar ons, ons toe bevind…
Mag jy die vreugde weer herleef
My broederskap jou hart in weef
Dalk sal jy weer dit verstaan?
Die weg waarlangs ek met jou gaan?
Copyright © Herman Dormehl | Year Posted 2015
Post Comments
Poetrysoup is an environment of encouragement and growth so only provide specific positive comments that indicate what you appreciate about the poem. Negative comments will result your account being banned.
Please
Login
to post a comment