Hei ß, gnadenlos hei ß, vill zo hei ß f ür Ahnfang September. Klar, Lena, ich wei ß: Du h äss R ä äsch, blo ß, dat dat och nix ändert. Mer k ütt sich v ü ür, als ob mer en der Sauna s ö ö ß. Et r üsch noh dir un immer noch noh Heu. Ich frooch mich, wat un ob du övverhaup jet drunger dr äh ß. Aff un zo k üss du zo noh ahn mir vorbei. Lena, Lena, Lena, Lena, saach mir: Wat soll ich noch saare? Lena, Lena, Lena, Lena, saach mir, wodrop mir noch waade. Still, absolut still, nur en Fleesch zappelt ahm K öder. Vill, unendlich vill woot jesaat un zerfeel dann en W ö öder. Un f ür en fusije Katz h ätt sich en Veedelstund Jeduld jelohnt, ungen em Tal ne planm ä ßige Zoch, ne Hauch vun Wind, paar dunkle Wolk'ahm Horizont. Lena, h ühr zo: Jequ ält hann mir'ns jenooch. Un wenn et bletz, z ällt mer su lang mer op d ä Donner waat un op die allereezte Droppe, schwer wie Blei. Kumm v ü ür de D ü ür Lena, d ä R ä än ess wie f ür uns jemaat un danz met mir un wenn et sinn mu ß, schrei.
|