Et weed enger, dat wei ß mer sick Johre. D ä Jan h ättoch jetz sing Arbeit verlore. Hann ich doch jesaat: Lang ess ussjemaht, dat die ir'ndwann, övver Naach,zomaache un dat woor't dann. T'ess övverall su,ir'ndwie d ä Wahnsinn. " Weltweite Krise", tja, k ünntjet draan sinn. Ech, ich wei ß nit, wodraan et litt, weret dann nu woor, wer die Kaar'n der Dreck kutschierth ätt. Oh, Mann, wie lang gl äuvte mir dodraan, dat die Chefetage do noch f ür uns draan drieht! Wer wei ß,ahm Engk w öhr dat nit passiert, h ätt sich unsereinsens fr öh jenooch jewehrt. Besser w öhr et schon, et m öht sich blo ß ens werbem öhe. Besser w öhr et schon, wiesu jraad ich? Ich hann zo dunn. Besser w öhr et schon, doch watess h ück schon noch wie fr öher? Besser w öhr etschon nur, wie jesaat: ich hann zo dunn.O.K. Mann, mer will jo nit klaare. N ä'm & Auml;hnz, Mann, et ess zo erdraare. Schad eijentlich, wat et Tanja un ich uns sick'e paar Johr alles en de Hoorjeschmiert hann! Oh, Mann, h ätt ich blo ß noch ensdie Chance, wenn du w öss, wie't Tanja mich ensfasziniert h ätt. Wer wei ß, ahm Engk w öhr dat nitpassiert, h ätte mir uns mieh f ürnander intressiert.
|