Details |
Milca Sapinoso Poem
Matagal na panahong minimithi ni ina,
Tinataglay na kabutihan sa aking mata
Kailan sa akin ang iba'y makikisama
Kung wlang kabutihan akong pinapakita
Kahit ang sarili ko'y 'di ko rin nakikilala
Sino npa ba ang iba, at ano rin ba sila?
Dito sa puso ko sila'y ibang-iba
Hindi ko akalain kaibigan ko pala!
Hindi ko nakitang sila'y aking karamay
Sa lahat ng oras sila'y aking kaagapay
At sa bawat araw na sila'y masisilayan
Kapanatagan nga ba aking madarama?
Sino nga ba ako at bakit naging ganito?
Lahat kinalimutan pati Panginoon ko!
Wala kahit tawag na sa kanya'y ipinukol
at sa aking sarili lahat iniuukol!
Dumating ng araw ng 'di ko inaasahan
Na aking malalaman taglay na kabutihan
Sa lugar na iyon iba't ibang natutunan
Nalaman ko rin marami akong kaibigan!
Ako bilang tao'y may kakayahan din pala
Gawin ang nararapat kahit nagkamali na
O, kay buti talaga na sa ati'y naglalang
At sa mundong nilikha tayo'y kanyang nilalang
At sa bawat araw na patuloy lumilipas
Maraming kaalaman sa aki'y nakatatak
At 'di na maiwawaksi ng kahit sino pa man!
At lahat ng ito ay sadya ng nakalaan!
Copyright © Milca Sapinoso | Year Posted 2014
|
Details |
Milca Sapinoso Poem
This all begun
for no reason,
and it seems
baffling.
Out of the blue,
I glanced at
the moon,
and I fall.
So, my head
turns down;
glancing at
my foot.
Asking myself,
could it be you?
But, no one
responds to me.
No one...
Until someone's
whispering in my ear,
I closed my eyes
While the rhythms
of my heart quivered
faster than before.
My eyes opened...
Dreadful!
Copyright © Milca Sapinoso | Year Posted 2022
|