Details |
Wilhelm John Salaria Poem
With the Darkness from within your own heart's a wry,
You're going to die without anyone to love you and no one to cry.
Just alone by yourself on the bed of your death,
With the stench of regret emanating from your last dying breath,
For you have chosen the path of a bitterly selfish man,
With the blood of your wife and children on your hands.
For the penance you'll pay for the way you've behaved,
Will be written in plain as the name of your grave.
In the fiery pits of hell will your soul perish in agony and horror,
For the consequences of murder is harsh punishments with fervor.
No amount of pleading will cease your unending suffering,
For the aftermath of those deaths is misery and agony unrelenting and neverending.
For the shadows of ghosts of the happenings that will be,
Or maybe those happenings are by made by you for you only.
For you can't buy your way to repent on the deaths you've erased,
The ever-so-clear punishment of infinite torment in death will serve those souls well repaid.
Copyright © Wilhelm John Salaria | Year Posted 2022
|
Details |
Wilhelm John Salaria Poem
Paggising Sa umaga, palagi akong natatanaw ang araw.
Sumisikat at Nagniningning, habang nararamdaman ko ang init nito.
Tulad ng pakiramdam ko sa tuwing nababalot ako Sa init ng pagmamahal mo.
Dahil ramdam ko parin ang mga yapos, gapos at pag-akap mo.
Pagsapit ng tanghali, palagi akong natatakam sa mga luto mo,
Mga luto mo na puno ng pagmamahal, pag-aalaga at pag-aruga mo.
Tulad nalang sa kung paano mag alaga ang isang ina sa kaniyang anak,
Inalagaan mo rin ang puso kong minahal ka nang buo at tiyak.
Pag dating ng hapon, ako'y nahihimlay at nahihimbing sa iyong mga hita,
Maghapong matutulog at magpapahinga sa piling mo't ikaw ang unang makikita.
At sa sobrang himbing ay hindi ko inakalang ika'y isang araw ay mawawala.
Ngunit ako'y nagising na lamang na ikaw ay wala na't labis ko itong ikinabigla.
Pagsapit ng gabi, ako'y umiiyak nalang sa tuwing darating na ang hapunan,
Sapagkat aking naaalala kung paano mo ako gisingin na may kape't ako'y iyong paglulutuan.
Aking naaalala ang tamis ng iyong adobo, asim ng iyong sinigang at alat ng iyong torta.
Ngunit ang huling iluluto mo pala para sa akin ay papaitan na sing-pait nang aking
nadarama.
At pagsapit ng hating gabi, ako nama'y iiyak at luluha hanggang sa hindi ko na mamalayang
ako'y nakahimbing na sa pagtulog.
Tulad ng buwan at araw, nagkakaroon ng kadiliman sa tuwing dumarating sa buwan ang pagduyog.
Sa mga gabing ako'y umiiyak at humahagulgol sa tuwing maaalala kita ay sasabay ang pagpatak ng
ulan at pagsabay ng kulog,
Na sasabayan akong umiyak at lumuha hanggang sa ako'y ma-hele nito hanggang ako ay makatulog.
At paggising muli sa umaga, uulitin ko nanaman siya.
Copyright © Wilhelm John Salaria | Year Posted 2022
|
Details |
Wilhelm John Salaria Poem
Halina't maglaro Tayo ng tagu-taguan at ikaw ang Taya.
Tumakbo pa ako para magtago hanggang sa isang dingding ang aking nabangga.
Pero sayang lang Pala ang pagtago ko sa liblib na taguan,
Dahil una palang wala Ka nang balak na ako'y matagpuan.
Pero di bali na, Tayo nalang ay maglaro ng tumbang-preso.
Pero bakit dito ay tila ikaw ang tsinelas at ako ang Lata na patutumbahin mo?
Dahil una palang, asintado mo na ang puso ko na naging dahilan ng pagkatumba ko sayo.
Lubhang nasaktan ako pero magbago nalang tayo ng laro.
Maglaro nalang tayo ng Habu-habulan at AKO Naman ang Taya.
Siguro naman sa larong ito maaabutan at mahahabol na Kita, Diba?
Pero napakalaking kamalian ang napili kong laruin natin Kaya Pala,
Kaya pala kahit na anong paghabol ko sayo ay hinahabol mo parin siya.
Na kahit anong pilitin kong palingunin Ka ay nililingon mo lamang ay siya.
Siguro nga kailangan kong tumakbo pa upang mapagod at mapagtanto na ako'y masyado nang nagpapakatanga.
Kaya't kahit ayaw ko ay umupo nalang ako sa gilid bigla,
"Ang tanga tanga ko" lamang ang aking nasambitla habang patuloy na tumutulo ang aking mga Luha.
Siguro nga hindi talaga ikaw ang para sa'kin at hindi ako ang para sayo,
Kaya't kahit anong pilit kong iparamdam sayo ang pagmamahal ko ay hinahanap mo parin sa iba Ito.
Kaya't Sana'y kapag ako ay napagod at makalagpas na sa pagkahibang ko sa iyo,
Sana nama'y kahit papaano ay nakita mo Kung paano ako nagpahalaga sa'yo kahit na hindi mo agad naramdaman Ito.
Copyright © Wilhelm John Salaria | Year Posted 2022
|
Details |
Wilhelm John Salaria Poem
No matter how the wind blows,
As long as you're here I feel like time slows.
In my heart this love overflows,
Your name that's etched in my heart still glows.
I don't want to spend a lifetime with you,
Forever and beyond is what I plan to do.
Seraphic, Angelic, Euphoric is what I feel towards you.
Through the toughest of days, I'll still sought you through.
You'll be my world and my light,
The reason why I have such might.
The reason my head's in the clouds aflight.
Forever with you is all I sight.
So love you with all my heart I'll do,
So that the end we'll see it through.
Forever entwined with someone like you,
I'll cherish this moment till' I Perish with you.
Copyright © Wilhelm John Salaria | Year Posted 2022
|
Details |
Wilhelm John Salaria Poem
O mayumi at dalisay na dayang,
Nararapat Ka Lang na igalang.
Ikaw ang puno't dulo ng aking hiraya.
Ang hirayang nagiging rason ng aking Ligaya.
O magandang dilag na napaka marilag,
Ika'y tanging diwatang ipinangako ng bathala.
Higit na kagigiliwan ang iyong tinatanging kinaadman,
Lalo na ang angkin mong katapangan.
Batid kong iparating Sa iyo na ikaw lamang ang aking mamahalin,
Buong puso kitang tatanggapin.
Mamahalin kita magpahanggang sa awanggan.
Iyan ang lagi mo dapat tandaan.
Ika'y mas lalo kong minahal dahil ika'y napakatatag,
Daig mo pa ang isang matinding kalasag.
Nails kitang mahalin ng totoo,
Marahil na nararapat lamang Ito.
O binibining iniirog kong palagi,
Isa kang mayuming Bulaklak na aking tinatangi.
Aking dayang na dalisay at mayumi,
Narito ka lamang sa puso ko mamamalagi.
Kaya't bago ko tapusin ang tula ko ngayon,
Nais kong gamitin itong aking pagkakataon,
Na sabihin sa iyong minahal kita mula noon hanggang ngayon,
At nais kong malaman mo na ikaw ang aking padayon na ninanais kong makamit, puhon.
Copyright © Wilhelm John Salaria | Year Posted 2022
|