Soms heb ik van die momenten,
Dat het even niet meer gaat.
Zelfs de zon die stopt met schijnen,
Alsof 't geluk mijn hart verlaat.
Maar telkens voor het echt te laat is,
En het drijfzand me omsluit.
Dan pak jij m'n hand en je maakt me vrij
En laat jij me zien wat geluk moet zijn.
Weet je wel dat niemand, mijn leven zo zinvol maakt
Niemand me tot in mijn diepste raakt,
Niemand me geeft waar mijn hart om vraagt
Je geeft me je zelf, je ziel, je hart, je bent de enige
Oh, het was wel even wennen,
Zo van de diepte naar de top.
Oh, je laat m'n hartslag rennen,
Je draait m'n wereld op z'n kop.
't Leven was grauw, maar een blik van jou,
Kleurt het hemelsblauw.
Oh, er is geen antwoord dat dit verklaart
En er is geen mens die dit evenaart
Weet je wel dat niemand, mijn leven zo zinvol maakt
Niemand me tot in mijn diepste raakt,
Niemand me geeft waar mijn hart om vraagt
Je geeft me je zelf, je ziel, je hart, je bent de enige
Als je in m'n ogen kijkt weet ik dat jij
De liefde in mij ziet.
Als je hand de mijne raakt bestaat
Er geen verdriet.
't Idee dat jij van me houdt,
is meer waard dan bergen goud.
Weet je wel dat niemand, mijn leven zo zinvol maakt
Niemand me tot in mijn diepste raakt,
Niemand me geeft waar mijn hart om vraagt
Je geeft me je zelf, je ziel, je hart, je bent de enige
|