The Perfect World of Word's Mundus Verborum Perfectus

In regnis verborum, ubi somnia avolant, Versum componam virtute purissima. Calamo in manu, cor meum flagrat, Narrabo fabulam, notissimam unquam. Super tabula caelesti gratiae, Colores amplexus amoris exprimam. A primo mane ad crepusculi fulgorem, Tapestry conficiam, poetae somnium. In pratis aureis, ubi flores saltant, Rhythmos in dulci somno congregabo. Odor jasmini, aura mitis, Arcana flatus inesse susurro. Cum metaphoris vividis, caelum depingam, Siderum symphoniam in habitu concors. Earum tremulas melodias, coetus caelestis, Ignem aeterni desiderii excitabunt. E profunditatibus incognitis, animam extraham, Arcana solvam, spiritus integrabo. Per gaudium et dolorem, triumphum et desperationem, Aperiens sensus, sine timore communicabo. Humana miseria, thema aeternum, Hae versus decorabunt, vividus rivus. Cum misericordia et compassione, calamus meus fluat, Revelans veritates subditas penitus. Per fabulas antiquas et narrationes fabulosas, Heroes dierum antiquorum excitabo. Eorum virtus et sapientia, in aeternum sculpta, In poeticis stanzae, in perpetuum conservata. Ab altissimis montibus ad latissimos oceani sinus, Perambulabo terrae spatia, longe lateque. Verbis ut navis, maria navigabo, Narrationes aperiens cum clavibus infinitis. In echo risus, lacrimarum retentarum, Historiae patheticae suum nexum invenient. Melodiae vitae, tam lenes quam clamosae, Cantabunt carmina sua adoranti multitudini. Quot verbum scriptum est, universum floret, Infinite possibilitates, extra aulas nostras. Nam in regno carminis amplexus, Mundus expergitur, ornatu gratiae. Hoc ergo carmen fiat testimonium verum, Potentiae verborum, magiae quam efficiunt. Nam in his versibus, studio compositis, Inest poema maximum, oceanus aeternus.