Pesteng Pag-Ibig, Bakit Mo Ako Ginanito

Sa maghapon ikaw ang laman ng isip ko Sa gabi, sa pagtulog, ikaw pa rin ang laman ng utak ko, Saan nga ba ako susuling, saan nga ba ako pupunta? Hindi ko alam bakit nasumpungan kita. Ang pag-ibig mo na nasa kabilang ibayo Ang sarap pangarapin, maramdaman ng totoo Ako ay lasing na sa pag-ibig mo, Ngunit nais ko pa'ng uminom sa alak ng pagsuyo mo. Ako ay isang ibon na nasasabik sa pugad mo Basang-basa na sa ulan ng pagsinta mo Nais kong sumilong, maramdaman ko ang init mo Pesteng pag-ibig, bakit mo ako ginanito!? Ikaw na nakaririnig sa bawat hinaing ko Isa-isahin mo'ng himayin bawat kataga ng tula ko, Pagkat hindi lamang sa bawat katha ng bolpen ko Namnamin mo'ng mabuti bawat himaymay ng puso ko... Sa panahon nating makita ang isat-isa Tignan mo'ng mabuti ang aking mga mata, sa bawat katagang usal ng aking bibig, Lahat ng salitang namumutawi ay dahil sa iyong pag-ibig. Nais kong pigilin ang bawat kong tanong Kaya basahin mo'ng mabuti bawat salita, talata at saknong, Na ikaw lamang ang bawat bulong Ng puso kong pumipintig at nagtatanong. Matikman ko lamang alak ng iyong pagmamahal Ikukulong ko ang sarili at magpapakabanal, Na huwag nang tumikim pa sa alak ng iba At di na malasing sa kandungan nila. Sa bawat tula na aking nagawa Laman ng puso ko aking inilathala, Ako ay maghihintay sa pag-ibig mong dalisay Dahil nais kong malasing sa pag-ibig mong walang kapantay! Inner Whispers