T a N I K a L A

Walang laya niya'ng ginugol ang kahapong pait ang hatol Tanikala'ng nag-uugnay sa kabiyak ng kaluluwa ay naputol, Huminto sa pagtakbo, ngatal na napaluhod, humagulgol Ano ba'ng dusa ito, tanikala'ng ginamit, bakit kinalawang at napurol? Kinaladkad ang tanikala, pilit kumawala Subalit hindi mawari, bakit nakakabit, ang hirap lumaya, Hinubad na ang lahat, iniwan pati ang pag-asa'ng ligaya Ngunit sa tanikala'ng nakakabit ay sadya'ng mahirap ang paglaya. Pilit iniiwas ang sarili, hinayaang tanikala'y kumapit Hinayaang maramdaman ang hapdi ng hapit, sa kanya'y may hatid na pait, Nangako'ng hindi na tututol sa hila ng tanikala'ng nabanggit At hayaan na lamang dumating ang magsasalba sa kanyang pagkakapiit. Di niya akalain, sa di sinasadyang pagkakataon Isang ligaw na mananaliksik sa kanyang teritoryo biglang nataon, Hinawi ang kanyang tanikala, kinalag ang nakakapit na pag-asa Upang muli ay magkaroon siya ng ligaya na dapat na matamasa. Ang tanikala ay natunaw, sa tindi ng parating na apoy Nagliliyab, batid ng puso ang dikta'ng tinutukoy, Hinangad muli'ng makamtan ang tunay na tanikala Na magsisilbing hatak sa kanya sa pag-ibig na hatid ay ligaya. Halika na, mahal ko, sana'y maramdaman mo Samyo at init ng tanikala'ng matatamo Tigib sa pag-ibig, hindi na dapat pa'ng sumamo Ang pulido'ng tanikala ay tiyak matatamasa mo! Halika na, Mahal ko... Lalagi ka'ng tanikala sa puso't isip ko...